روانکاوی مجموعه ای از نظریه ها و روش های روانشناختی است که توسط زیگموند فروید پایه گذاری شده است. روانکاوی حول این باور است که همه افکار، احساسات، خواسته ها و خاطرات ناخودآگاه دارند.
روانکاوی درمانی برای رهایی از احساسات و تجربیات سرکوب شده استفاده می شود. هدف این است که افکار ناخودآگاه آگاه شوند. این نوع درمان برای یافتن علت اصلی مشکل و درمان آن است.
توسعه روانکاوی
روانکاوی ابتدا یک نظریه بود و یک درمان نیز هست. این نوعی درمان است که برای درمان افسردگی و اختلالات اضطرابی استفاده می شود . این نوع درمان آگاهی از الگوهای ناخودآگاه، غیرمولد و تکرار شونده از احساسات و رفتار را ارتقا می دهد. این به بخش‌های ناخودآگاه قبلی خود اجازه می‌دهد تا برای ترویج شفا، احساسات و رفتار سالم و بیان خلاقانه گرد هم آیند.
روانکاوی توسط زیگموند فروید توسعه یافت که با انتقادات زیادی بر سر کار و نظریه های خود مواجه شد. با این حال، روانکاوی برای درمان امروزی بسیار تأثیرگذار بود. رویکرد فروید به درمان و این ایده که بیماری روانی قابل درمان است، مفهوم مهمی بود. این ایده که صحبت کردن در مورد مشکلات شما می تواند به شما کمک کند احساس آرامش کنید، به شدت بر رویکرد فعلی برای درمان بیماری های روانی تأثیر گذاشت.
مبانی روانکاوی
روانکاوی یک تخصص در روانشناسی است . این با سایر تخصص ها در دانش و رویکردهای درمانی فشرده که از آن پشتیبانی می کند متفاوت است. هدف روانکاوی تغییر و اصلاح بخش‌های ساختاری استدلال عاطفی و شخصیت شماست.
یک روانکاو از تکنیک‌های مختلف استفاده می‌کند تا شما را تشویق کند که به این فکر کنید که چرا به شیوه‌های خاصی عمل می‌کنید و رفتار می‌کنید. روانکاوان همچنین شما را وادار می کنند که به معنای پشت علائم خود فکر کنید. در روانکاوی فروید، بیماران به لکه های جوهر، تداعی آزاد، تحلیل رویا ، و تحلیل مقاومت و انتقال نگاه می کنند و تفسیر می کنند.
یک روانکاو ممکن است مراحل زیر را انجام دهد:
- عملکرد شناختی و عاطفی را ارزیابی کنید
- قرار ملاقات های منظمی را که توسط تحلیلگر و بیمار تعیین می شود، انجام دهید
- روی مسائل مرزی تمرکز کنید
- روابط مهم حال و گذشته را بررسی کنید
- معنای نمادین پشت علائم عاطفی و جسمی را ببینید
به طور سنتی، روانکاوی می تواند به سال ها درمان نیاز داشته باشد. این به این دلیل است که روانکاو می تواند رفتار چالش برانگیز و مکانیسم های مقابله ای را درک کند و به حل آن کمک کند. دلیل جلسات طولانی مدت نیز کمک به بیماران خود برای بازیابی ارتباطات عاطفی از دست رفته، ترک روابط ناسالم و انطباق مؤثر با وضعیت فعلی بود.
درمانگران روانکاوی بر اساس نیاز بیمار، طول درمان را تعیین می کنند. این می تواند یک یا دو بار در هفته باشد و می تواند چندین هفته طول بکشد. هنوز مواردی وجود دارد که درمان چندین سال طول می کشد. هدف این است که مطمئن شوند بیماران خود را بهتر درک می کنند تا بتوانند از تکرار الگوهای قدیمی خودداری کنند و بهبود پیدا کنند.
محدودیت های روانکاوی
روانکاوی ریشه در تئوری دارد اما حول محور علم نمی چرخد. فشارهایی برای اطمینان از اینکه شواهد موفقیت در روانکاوی با روش های جمع آوری داده ها و یک دیدگاه سیستماتیک تقویت می شود وجود دارد.
درک ایده ضمیر ناخودآگاه توسط فیلسوفان در زمان فروید دشوار بود. بسیاری به وضعیت ناخودآگاه اعتقاد نداشتند. چالش جدید این است که نظریه فروید برای روانکاوی مفهومی است و با پیشرفت های جدید عصبی سازگاری ندارد.
امروزه داروهای بیشتری برای درمان اختلالات عاطفی و بیماری های روانپزشکی استفاده می شود. با این حال، این به معنای پایان روانکاوی نیست .
تأثیر روانکاوی بر سلامت روان
روانکاوی بر تأثیر تکانه های سرکوب شده، درگیری های درونی و آسیب های دوران کودکی و چگونگی تأثیر آنها بر سلامت روان تمرکز دارد. هدف روانکاوی به عنوان یک درمان اصلاح شخصیت شما با تمرکز بر تغییر جهت دادن عادات است. درمانگران نگاه می کنند که چگونه درگیری های ناخودآگاه شما در ذهن شما منجر به روان رنجوری شده است.
برای بهبود این درگیری ها و حل مشکلات شما، روانکاوان از تداعی آزاد و تحلیل رویاها استفاده می کنند، مکانیسم های مقاومت و احترام شما را تجزیه و تحلیل می کنند و از طریق احساسات شما با شما کار می کنند.
این رویکرد به درمان با سایر تکنیک‌ها متفاوت است، زیرا به شما کمک می‌کند بفهمید و بفهمید که چرا احساس و رفتاری را انجام می‌دهید که در ابتدا توسط بیمار درک نمی‌شود. سایر تکنیک های درمانی بر کمک به شما در تنظیم افکار غیر مفید در لحظه بدون حل علت اصلی تمرکز دارند.
پیدا کردن یک روانکاو
برای یافتن یک روانکاو ، می توانید به انجمن روانکاوی آمریکا مراجعه کنید. آنها فهرستی از تحلیلگرانی دارند که می توانند به شما در زمینه سلامت روان کمک کنند. بسته به نیازتان، می‌توانید به یک تحلیلگر فارغ‌التحصیل، یک تحلیلگر در آموزش، یا یک روان‌درمانگر روانکاوان واجد شرایط ارجاع دهید.